De dag begon wat hectisch. Na een goede nachtrust (met tussen 03:00 en 04:00 een klein oponthoud) liep om 07:00 de wekker af. Mijn god, wat een vroege tijd in je vakantie. Maar de reeds van te voren op Internet gekochte ticket naar Alcatraz stond op het programma. De buitenwereld, die er regenachtig uitzag hielp ook niet echt mee, dus toch wat twijfel of ik er nu wel of niet naar toe moest. Mijn ticket was voor de tocht van 09:30 en met de metro en een stuk lopen schatte ik de reistijd toch op zeker 45 minuten, en je moest er ook nog eens een kwartier voor tijd zijn. Dus rennen en vliegen toen ik echt (pas een beetje te laat) de knoop doorgehakt had om mijn bed uit te komen. Natuurlijk eerst mijn voucher inwisselen bij de Starbucks voor mijn ontbijt-pakketje, echter door dit vroege tijdstip waren er ineens heel veel mensen op de been die overdag gewoon werken (wat is dit ook alweer?) en er stond daardoor een lange rij voor de counter. Dan zou het toch nog wat moeilijk worden om op tijd te komen. Enfin de gehele kartonnen tas van Starbucks als een razende Roeland naar binnen gewerkt en erop uit. Kijken of het lukken zou.
Om wat tijd te winnen met de BART trein van Powell street naar de “kust” om het zo maar te zeggen. Pier 1 dus. Die kwam snel en was wel overvol, maar voor 2 haltes is dat geen probleem. Bovengekomen bij het Ferry Building (niks met Ferry den Hoed te maken by the way) kon ik gaan lopen of wachten op een van die Italiaanse (meer specifiek Milanese) trammetjes die lijn F vormen en langs al die pieren rijden, maar ik zag dat lopen ook eigenlijk wel ging en uitgerust van gisteren verwonderde ik mij over mijn huidige conditie en zette stevig de pas erin. Om 09:10 op plaats van bestemming. Fantastisch. Ook niet in de rij voor een ticket, maar direct naar een ander loket. Daar kreeg ik wat extra info van een mevrouw en de mededeling dat ik mij om 10:15 in de witte tent moest vervoegen. 10:15?? Ik keek op mijn uitgeprinte pdf ticket en zag dat ik voor de 10:30 overtocht geboekt had en dus niet voor 09:30. Ja, ik ben echt op vakantie, voorbereiden en plannen daar doen we niet meer aan. Dus toen maar met een large coffee wat zitten bellen sms-en en mijn Marco Polo boekje verder zitten lezen.
Alcatraz is heel indrukwekkend. Fantastisch opgezet met allemaal heel erg vriendelijke Amerikanen die je de juiste weg wijzen. Om je nek krijg je een soort mp3 speler met je eigen gids, die in mijn geval nog eens Nederlands sprak ook. Je zal er maar gezeten hebben. Ik denk dat dood nog beter was.
Maar ik weet niet hoe de huidige Amerikaanse cellencomplexen eruit zien, maar 2 * 3 meter is natuurlijk helemaal niets en als je eenzame opsluiting kreeg was het helmaal geen pretje. De autoriteiten gaan er eigenlijk prat op dat er niemand ontsnapt is. Ja er zijn in de loop der jaren wel enkele mensen gemist, maar die zijn nooit meer teruggevonden, dus zullen ze wel verdronken zijn. Ik denk dat die ontsnapte gevangen juist hun best gedaan hebben om niet gevonden te worden kan ik mij zo voorstellen. Klik hier nog meer info over Alcatraz.
Het weer is uiteindelijk ook aan het opknappen. Een waterig zonnetje staat aan de hemel en ik kan redelijk ver kijken zodat foto’s van beide grote bruggen die in San Francisco ontspringen goed te maken zijn. Nadat ik weer terug aan de vaste wal beland ben zie ik dat het korter is naar Fisherman’s Warf dan weer terug naar het Ferry Building. Daar kan ik dan weer met de cable car naar het centrum terug. Eerst maar even wat lunchen en wat drinken en dan even de foto’s van de ochtend naar het Internet sturen en wat energie verzamelen om nu toch echt te gaan shoppen, want gisterenavond is daar niets meer van gekomen.
En dat shoppen is echt geweldig als je gewoon lekker op je gemak door de winkels rondom Union Square kuiert. Van Macy’s en van Saks hebben ze zelfs speciale heren warenhuizen. Een werkelijk genot. En natuurlijk wat shirts en polo’s ingeslagen. Van Tommy zijn de polo’s slechts (omgerekend) 40 euro. Alleen wel even opletten op de maat. Ik riep heel overtuigd XL, maar de Amerikaanse XL is veel te groot riep de vriendelijke verkoopster en dat bleek ook wel. Een L was groot zat. Maar ook heb ik weer veel te veel mooie schoenen gezien in schitterende kleuren. Haast een paar Prada’s gekocht, maar vond ze toch net iets te opzichtig.
De Mont Blanc pennen zijn hier duidelijk duurder dan op Schiphol, dus de koop van de in de serie passende vulpen wordt maar even tot juni (of zoveel eerder als ik daar nog rondloop) uitgesteld. Bloomingdale’s is ook geweldig en Nordstrom met roltrappen die in een boogje naar boven dan wel naar beneden lopen. Morgen maar weer even verder, want ik ben nog niet helemaal klaar heb ik het idee. En vanavond onder het eten - dat weer in het hotel genuttigd gaat worden - maar even weer de boeken in en uitvinden wat ik morgen (de laatste hele dag) nog in ieder geval moet gaan doen. Vrijdag moet ik rond 14:00 weer op het vliegveld zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten