Vanmiddag maar eens even naar die beroemde Fisherman’s Warf. Dat is nog al een stukje weg van het hotel en wat is er dan handiger dan de cable tram te nemen. Het eindpunt van de lijn Powell Street - Fisherman’s Warf ligt bij mij om te hoek, dus dat is geen probleem. Probleem is wel dat daar rijen mensen staan opgesteld, die allemaal op de tram staan de wachten. Dus stap je niet bij het beginpunt op, maar twee haltes verder. Dit is niet alleen nog dichterbij het hotel, maar je staat als het ware ineens vooraan. Voor 5 dollar wordt je helemaal naar je eindbestemming gebracht. Het personeel van zo’n cable car bestaat uit een conducteur en een - laten we zeggen - machinist. Nou die laatste staat midden in de tram en bedient twee hele grote hendels en heeft ook nog een soort rem op de grond.
Je kijkt zo door de vloer van de tram heen daar waar hij zijn werk doet. En steeds als hij het geheel bedient op en neer in de steile straten, dan heb je het gevoel, dat het allemaal net goed gaat. Dat hij echt steeds gigantische inspanningen moet leveren om de tram niet zo zeer op de rails te houden alswel niet van de berg af te laten donderen. Een spektakel dat helemaal bij de prijs inbegrepen is. Maar hoe het nu echt werkt met die kabels in de grond, waar ook nog andere trammetjes aan hangen is mij nog helemaal niet duidelijk. Gelukkig is er een speciaal museum voor ingericht.
Aangekomen bij Fisherman’s Warf begint het zachtjes te regenen. Ik maak nog wat foto’s en hoopte ook de Golden Gate Bridge te zien, maar die heeft zich verscholen in de dikke bewolking en laat zich niet zien. Ik ga op zoek naar de vertrekplaats van de boot naar Alcatraz, die ik morgen om 09:30 geboekt heb. Echter ik ben aangeland bij Pier 43 en ik moet helemaal naar Pier 31 voor mijn trip. Dus besluit ik toch maar daar naar toe te lopen om te zien hoe ver dat lopen is. En dat valt wat tegen. Allereerst moet ik mij door een soort kermis begeven, want dat is Fisherman’s Warf wel degelijk. Vele winkeltjes met goedkope prullaria en schreeuwerige mannen die niet alleen hun koopwaar aanprijzen, maar ook die je hun restaurant proberen binnen te praten. De regen blijft aan, dus dat werkt voor hun in ieder geval mee.
Op een gegeven moment kom ik aan bij Pier 31 en zie dat ik eigenlijk helemaal niet meer ver weg ben van Pier 1 (de telling klopt niet helemaal, maar dat zal wel een reden hebben) waar ik in de ochtend ook ben geweest. Ik zie ook een cable cars meer dus ik besluit dan maar door te lopen naar Pier 1 en dan weer via Market Street weer de bewoonde wereld op te zoeken. De regen wordt harder en harder en mijn rode suède schoenen vinden dat niet leuk. Het wordt ook kouder. Bah. Maar ik nader weer Powell Street, want er moet tenslotte ook nog geshopt worden. Maar bij Apple ga ik het langzaam opgeven. De rode lederen case voor de toekomstige iPad2 van mijn buren blijkt ook al uitverkocht te zijn.
Ik begrijp niet dat het er zo druk is in die Apple Store. OK gratis WiFi, maar als je niets te verkopen hebt dan kan dan nooit lang goed gaan. Ik moet ook eerlijk zeggen, dat hier een andere sfeer heerst dan in de Apple Store in New York. Hier is het allemaal wat ‘gemütlicher’ zo lijkt het; misschien iets te maken met die ex gouverneur met zo’n Oostenrijkse naam die ooit nog eens terug zou komen. Nou dat zeggen ook al die klanten van de Apple Store: I’ll be back.
Ik ga eerst maar naar het hotel wat droogs en warms aantrekken en niet al te laat eten. Het lijkt alsof het jetlag mannetje met de hamer even wil gaan langskomen. Ik denk dat ik maar kies voor een maaltijd in de stationsrestauratie, eh ik bedoel het grote restaurant van het hotel. Dan hoef ik er in ieder geval niet meer uit op korte termijn en als dat allemaal lukt en ik heb nog puf dan ga ik gewoon daarna nog boodschappen doen.
Maar het blijft regenen en na een uitstekend diner in de Urban Tavern, het restaurant van het hotel, met hele grote porties (het blijven Amerikanen) ging toch een beetje het licht uit. Teruglopend naar de 6 liften van toren 3 voelde ik mijn benen ook heel goed dus het beter even rust te pakken en niet meer naar buiten te gaan. Dan kan ik in ieder geval gaan uitzoeken hoe ik - zonder al te veel lopen - bij Pier 31 kan komen en ook nog eens op tijd. Wordt wel een opgave moet ik eerlijk zeggen. De weersvoorspellingen zijn niet goed voor morgen. Ik wacht maar gewoon af. Welterusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten