Dat is altijd een trieste dag. Het is een dag van loslaten een dag van onthechten. Mijn ontbijt nuttig ik op mijn kamer. Eigenlijk nog niet eens zo gek. Beneden in de lobby is het zo verschrikkelijk druk. Op deze manier kan ik ook nog enkele Skype gesprekken voeren en mij langzaam voorbereiden voor het inpakken. En met dat inpakken is het altijd hetzelfde probleem. Ik begin enthousiast alles op een bepaalde volgorde in de koffe te duwen, maar aan het einde kom ik dan ineens nog spullen tegen die eigenlijk onderin hadden gemoeten. Maar enfin alles past weer.
Het uitchecken gaat het toch wel op een hele aparte manier. Niet langs de balie om daar je nota af te laten drukken en je sleutels in te leveren, maar dat doe je hier met de tv of met de voicemail dat je krijgt na het draaien van een bepaald telefoonnummer. De nota heb je namelijk 's ochtends al om 05:00 door de deur gestoken gekregen en je creditcard hadden ze bij het inchecken al gecheckt dus dat loopt goed. De sleutels kan je gewoon op de kamer achterlaten na het telefoontje met de voicemail mijnheer.
San Francisco huilt, omdat Van Dongen vertrekt. En niet zo'n klein beetje ook. De regen komt met bakken tegelijk naar beneden en je ziet het op de weg kletteren. Het plan om naar het BART station Powell Street te lopen is onuitvoerbaar. Ondanks mijn Chinese paraplu zou ik toch nog verschrikkelijk nat worden. Dus dan maar de shulttle bus. Grote van's waar ca 8 mensen in kunnen rijden een route langs verschillende hotels en gaan dan direct door naar het vliegveld. 17 dollar de man (gratuity not included). De route begint bij Hilton, dus dit is een goed alternatief. Krijg ik nog een beetje sightseeing ook.
Op het vliegveld lijkt het wel uitgestorven. Ik kan haast gelijk mijn koffer afgeven. Ik probeer nog te upgraden naar Economy Comfort maar al die stoelen zijn al vergeven. Bij de Security zijn ze weer alleraardigst en na een goede warme (toch weer Japanse) lunch ben ik in no time achter de douane. Weinig winkels en al helemaal geen Apple Store te bekennen. Maar gelukkig een gratis wifi dus ik kan weer even mailen. Van ex collega Marc krijg ik niet alleen de vluchtgegevens nog even aangereikt, maar ook het type en de naam van het vliegtuig en zelfs het bouwjaar. Hij geeft nog even haarfijntjes aan hoe laat die kist aan de A7 pier gaat parkeren. En uiteraard kloppen alle data uitstekend. Hij kon helaas mij niet vertellen wie nu mijn buren zouden gaan worden. Het vliegtuig zit trouwens helemaal vol.
Dat blijken weer twee zwijgzame lui te zijn. Ik zit weer als de deugd in het midden en links van mij - zo lijkt het - een Afgaan. Hij vliegt door naar Dubai en daarna naar Afghanistan. Meer dan 6 woorden Engels zijn hem niet machtig. Rechts van mij een geschikte peer van ca 27 met een draak van een vriendin die zich aan het andere kant van het gangpad bevindt. Wat een klaagmadam zeg. Hij kan haar beter in Amsterdam achterlaten dan bewijst hij zichzelf een goede dienst.
Bij elkaar weet ik ieder geval zeker ca twee uurtjes te slapen en dat vind ik niet verkeerd. We hebben een rugwind van wel 200km per uur en dat helpt ons om ca 40 minuten eerder aan de pier te staan volgens de piloot met de naam Teunissen. Die naam heb ik eerder gehoord. Het nadeel van die wind is dat het nogal eens turbulent kan zijn, maar daarvan is gelukkig weinig sprake. maar misschien wel tijdens mijn slaap. Als ik ineens wakker schrik zijn de lichten al weer aan en wordt het ontbijt geserveerd en hebben we nog 5 kwartier te vliegen.
Op Schiphol loopt alles op rollen. Geen moeilijke douaniers en als ik buiten sta komt mijn auto al redelijk snel aanrijden. Het is trouwens wel een gekkenhuis bij de kiss and ride plek. Thuisgekomen zie ik een mail van mijn eerder vermelde ex collega Marc binnenkomen met alle details van het laatste stukje van mijn vlucht, compleet met geluidsfragmenten van het radioverkeerverkeer tussen toren en vliegtuig en een hele vlucht tracker in beeld van de laatste kilometers.
Het was een goede week in San Francisco, de jetlag mag beginnen. Morgen (Zondag) weer aan de bak, naar de Tefaf in "Business Attire" op uitnoging van ING. Leuk kunst kijken maar met name netweken. Real life never stops.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten